کد مطلب:4010 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

براي چه اينقدر گراني است؟ اصلاً گراني از چه چيزي مي آيد؟

گراني و تورم علل و عوامل مختلف و گوناگوني دارد، كه مي بايد در كتابها و مقالات مربوط به اقتصاد و تورم،مطالعه كني و در جوامع گوناگون و شرايط متفاوت، اين عوامل نيز متفاوت است.

يكي از عوامل عمده وجود گراني، كاهش عرضه و توليد است. وقتي عرضه كالا افزايش يابد، خود به خود قيمتها كاهش پيدا مي كند و قيمتها سير نزولي مي يابد؛ ولي وقتي عرضه كم است ولي تقاضا زياد، خواه ناخواه قيمتها سير صعودي پيدا مي كند.

از عوامل مهم ديگر، شكاف طبقاتي است كه در جامعه وجود دارد. آنهايي كه از وضع اقتصادي خوبي برخوردارند، توانايي و تمكن براي خريد كالا با قيمتهاي بالا را دارند؛ نه تنها توانايي تأمين را دارند، بلكه بيش از مصرف خودشان هم مصرف مي كنند و به تعبير ديگر، اسراف مي كنند و كالاها را دور مي ريزند.

عامل ديگري كه در افزايش قيمتها نقش دارد، چشم و هم چشمي هاست. طبقه مرفّه هميشه مي خواهند يك سروگردن بالاتر از ديگران باشند و طبقات ديگر نيز هميشه مي خواهند مثل آنها بشوند، لذا مي بينيد كه طبقه اشراف مرتب در دكور منزل و معماري ساختمان و مبلمان و لباس پوشيدن و آداب مسافرت و مهمانيها و ... بطور مرتب تغيير ايجاد مي كنند، تا نسبت به ديگر افراد جامعه، از برجستگي برخوردار باشند و به قول معروف، تك باشند. وقتي آنها چيز جديدي را مُد مي كنند، به مرور ديگران هم مي خواهند مثل آنها تك باشند، لذا از مُد پيروي مي كنند و به مرور زمان، مُد جديد يك حالت عمومي پيدا مي كند و ديگر مُد به حساب نميآيد، بلكه عادت و رسم جامعه مي شود. طبقه مرفه و اشراف مي بينند ديگران هم مثل آنها شدند، لذا دوباره سعي مي كنند مُدهاي جديدي وارد كنند و اين سير هميشه ادامه دارد و جامعه را دچار مشكل مي كند و به قول معروف عوام، برجهاي زندگي بيش از خرجهاي آن مي شود.

برادر عزيز، لحظه اي به زندگي خود و ديگران فكر كن، ببين چقدر از موارد رايج در زندگي مي تواني پيدا كني، كه نبودنش







هيچ لطمه اي به ادامة حيات زندگي انسان وارد نمي كند. اين كه مثلاً انسان حتماً فلان فرش را داشته باشد، حتماً قالي داشته باشد، اگر موكت باشد، نمي توان زندگي كرد و زندگي مختل مي شود، يا مي گويند چرا اين آدم موكت دارد يا صاحب خانه خودش در برابر ميهمانان خجات مي كشد. اگر منزل مبلمان نداشته باشد، آيا روي زمين نمي توان نشست؟ ولي ميگويند مبلمان بخريم. مي گوييم چرا؟ مي گويند رسم است. اگر رسومات اجرا بشود، مانعي ندارد، ولي بشرطي كه انسان دچار مشكل نشود شب نشيني ها و رفت و آمدهاي خانوادگي و دوستانه اين چشم و هم چشمي ها را زياد مي كند. عده اي اگر رفت و آمد نكنند، متهم به انزوا مي شوند و اصولاً انسان نيازمند و محتاج به معاشرت است ولي قاعدتاً معاشرت بايد با افراد همسطح يا پايين تر از نظر اقتصادي صورت گيرد، تا انسان از زندگي موجود خودش راضي باشد. ولي اگر با انسانهايي كه از نظر اقتصادي و تجملات زندگي در سطح بالاتري قرار دارند، دچار خجلت و سرافكندگي مي گردد و گاهي نيز ممكن است مورد سرزنش خانواده و فرزندان قرار گيرد و خود را با آنها مقايسه كند، اين چشم و هم چشمي ها تقاضاها را افزايش مي دهد و وقتي تقاضا افزايش پيدا كرد، قيمتها نيز افزايش مي يابد.

عامل ديگري كه در افزايش قيمتها مؤثر است، تنبلي و بيكاري است، كه خود باعث كاهش توليد و در نتيجه افزايش قيمتها مي گردد. ميزان توليد در هر جامعه اي تعيين كننده ثروت آن جامعه است. توجه به توليد و رشد آن و مبارزه با موانع رشد، در اسلام بسيار حائز اهميّت است. اميرالمؤمنين حضرت علي( در مورد اموالش وصيت مي فرمايد : با كسي كه سرپرستي اموال را عهده دار شده است، شرط مي كنم كه اصل اموال مرا باقي بگذارد و فقط عوايد آن را به طريقي كه دستور داده شده است، انفاق كند وشرط مي كنم كه جوانه هاي نخل هاي اين ده نيز فروخته نشود، تا در اين زمينه نخلها شاخه درهم فرو برده و بر بينندگان مشكل شود.(1) ملاحظه مي كني كه امام( سفارش مي فرمايد سرمايه اش به عنوان مباني توليد محفوظ بماند و انفاق نشود، بلكه سود و عايدي آن انفاق شود، تا مراتب توليد ادامه پيدا كند، ولي اگر اصل آن انفاق شود، توليد مختل مي شود. ولي متأسفانه در جامعه ما كارهاي دلّالي و تجاري، رونق دارد، نه توليد، برخي از بنگاه هاي معاملات، خودشان منازل را مي خرند و با قيمت بالاتري به ديگران مي فروشند و از اين خريد و فروش، علاوه بر حقوق بنگاهي كه فروشنده و خريدار مي گيرند يك سودي هم مي برند. و نيز خريد و فروش تلفن همراه و ...

با كمال تأسف بجاي اين كه سرمايه هاي سرمايه داران كشور در امور توليدي و زيربنايي مصرف بشود، در دلال بازي مصرف مي شود و اجناس تا زماني كه از توليد كننده به مصرف كننده مي رسد، چندين واسطه غيرضروري را پشت سر ميگذارد و همة اين واسطه ها نيز مي خواهند سود ببرند. توليد كننده كه به تعبير اين آقايان حماقت كرده، سودي نمي برد و به مرور دلسرد مي شود و كارش را رها مي كند و توليدش متوقف مي شود و ورشكست و ...و مصرف كننده بيچاره نيز كالاها را با دهها برابر قيمت، بايد بخرد و ...

اقتصاد كشور ما بيمار است و مردم و مسؤولان ما هم متأسفانه سوء تدبير داشته اند و آن گونه كه بايد، در توليد و افزايش آن همّت نكرده اند : اميد مي رود نسل جوان كشور با مطالعه عميق و شناسايي ريشه ها و موانع، موفق شوند اين اقتصاد بيمار را نجات دهند و در آينده شاهد شكوفايي اقتصادي باشيم. انشاءا...

موفق و پيروز باشي.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منابع و مآخذ :

نهج البلاغه فيض الاسلام، نامه 24